Het koudste klaslokaal ter wereld: Polestar 2-tests in Jokkmokk

Als hij met een Polestar 2 over de sneeuw en het ijs van Jokkmokk rijdt, legt hij net zo goed een test af als eender welke student of leerling in een klaslokaal. Hij meet de verschillende mogelijkheden van de Polestar 2 ten noorden van de noordpoolcirkel. Het behoort tot de taken van Rydholm als chassisingenieur en testrijder om te kijken hoe de volledig elektrische fastback presteert in extreme omstandigheden. Het is zijn gezicht dat voorbij vliegt in diverse Polestar-prototypes over de hele wereld, van Engelse landweggetjes tot het zonovergoten asfalt van Spanje, bijna altijd met een brede grijns, de tegenpool van de frons die normaal met testrijders geassocieerd wordt.

Zowat alles wordt getest: van het besturen van een wagen na een nacht bij -30°C tot het evenwicht tussen de voor- en achteras tijdens het rijden op ijs, en alles daartussen. Niets ontsnapt aan de aandacht van Rydholm en zijn team, zelfs niet op moleculair niveau. “Olie heeft een hogere dichtheid bij koudere temperaturen, en dus moeten de Öhlins-schokdempers getest worden om te zien of ze optimaal en geruisloos werken”, zegt Rydholm.   

Jokkmokk, gelegen in het binnenland van de Noords-Zweedse provincie Norrbotten, is de ideale plaats voor deze tests. En het is ook niet de eerste keer voor Rydholm, want zijn winterritten met Polestar gaan al terug tot de dagen dat het protype van de Polestar 1 in de poolgebieden werd getest.

“Het is hier natuurlijk wel koud”, lacht Rydholm. “Maar de temperatuur varieert van dag tot dag. Om de tests nauwkeurig te kunnen uitvoeren, moeten we ze onder dezelfde omstandigheden kunnen herhalen.” Daarom maakt het team gebruik van de koude kamer: een klimaatgecontroleerde box van 6 bij 3 meter waarin de temperatuur kan worden verlaagd tot een constante -30 °C. Wegligging, comfort, ijs en een tweevoudige ondergrond (waarbij de ene set wielen op ijs rijdt en de andere op asfalt): het maakt allemaal deel uit van de tests en de faciliteiten op deze locatie boven de poolcirkel.

Als we Rydholm vragen naar tips voor rijden in de winter, benadrukt hij het belang van de klimaattimers. “Het verwarmingssysteem gebruikt energie om zowel de cabine als de batterij te verwarmen”, zegt hij. “Je moet de auto dus voorverwarmen om de efficiëntie te verhogen, idealiter wanneer hij ingeplugd is.” Hij benadrukt ook dat rijden in de winter sowieso meer energie verbruikt, door de verhoogde rijweerstand als gevolg van sneeuw en modder. “Voor de rest moet je rijden als met een gewone wagen”, zegt hij. “Per slot van rekening is dat waarom we deze tests doen.”

Natuurlijk vond Rydholm een manier om de toch al leuke opdracht nóg spannender te maken: een experimentele “winterrally”-versie van de Polestar 2. Een versie met een rijhoogte die 30 mm hoger is, een veerconstante die 30 % lager is, vier extra lampen voor de poolduisternis, een “sneeuwschep” van koolstofvezel in de kofferbak (echt waar!), banden met 490 spikes van 4 mm en een launch control-systeem met stuurpaddles. Deze one-off versie van de Polestar 2 is uniek en tegelijk onbetwistbaar Polestar, uitgevoerd  in mat grijs en wit, met Recaro-stoelen met goudaccenten.

“Ik wilde met deze auto nog meer plezier hebben dan anders. De balans en de voorspelbaarheid die we met de verhoogde rijhoogte en de speciale banden hebben bereikt, zijn vooral te merken wanneer je volledig zijwaarts een bocht ingaat, met een nog bredere glimlach dan anders, terwijl je volledige controle over de wagen hebt,” besluit Rydholm.

Het woord “test” laat bij sommigen nog steeds koude rillingen over de rug lopen. Voor Rydholm zijn het net die rillingen waar hij het meest van houdt.