Gewoon, op vakantie. Met de Polestar 2.
Bart koos er dit jaar voor om samen met zijn vrouw Moniek en hun twee dochters met de wagen op vakantie te gaan. Bestemming: Denemarken, met de Polestar 2. Een autovakantie doet het gezin wel vaker, maar vroeger deden ze dit met een klassieke wagen. Brengt het elektrisch rijden extra stress en voorbereiding met zich mee, of zit dat vooral tussen de oren? Bart vertelt je alles over zijn avontuur in zijn vlog.
Dag één, ik ben klaar om met mijn gezin te vertrekken naar Denemarken. Onderweg overnachten we nog in Hamburg, in Duitsland omdat mijn vrouw en ik, en vooral onze dochters, 6 en 9 jaar oud, geen al te lange dagen willen doorbrengen op de baan. Volgens de vooroordelen zou zo’n roadtrip met een volledig elektrische wagen moeilijk, of zelfs onmogelijk zijn. Het tegendeel willen wij deze zomer bewijzen met onze Polestar 2.
Vertrekken doen wij met een volle batterij, de route kan je op voorhand al eens uitstippelen om te weten hoe te rijden en waar je kan opladen. Zelf vertrouw ik vooral op de navigatie-apps van het ingebouwde Android-systeem van de Polestar, in mijn geval ABRP (A Better RoutePlanner) en Google Maps. Die apps tonen tot waar je kan rijden met de huidige batterijlading en waar de meest efficiënte rustplaats is voor een snelle laadbeurt. Je kan ook je voorkeuren ingeven qua soorten (snel)laders. Zelfs de kostprijs van een laadbeurt kan je op voorhand zien, handig! De eigen routeplanning dient dus vooral als back-up.
De eerste stop ligt 210 km verder, nabij Duisburg in Duitsland, niet ver van de grens met Nederland. De stekker insteken, een kaart tegen de lezer houden, en klaar. Volgens de wagen moet ik hier 17 minuten laden om met voldoende marge tot het volgende rustpunt te kunnen rijden. Uiteindelijk blijven we wat langer staan dan voorzien. De batterij is dus weer goed gevuld.
Pitstop nummer twee ligt 214 km verder langs de Duitse Autobahn, op een nette snelwegparking met alle voorzieningen, waar we een veertigtal minuten doorbrengen met een sanitaire stop en een kleine wandeling. Een kwartiertje was genoeg geweest voor de wagen om tot in Hamburg te kunnen rijden.
In Hamburg zelf ervaar ik helemaal geen planningstress: de laadinfrastructuur is er al vrij goed uitgebouwd en er is een publieke laadpaal op 100 meter van het hotel. Alles samengeteld was het een heel vlotte heenreis met de Polestar 2, met enkel wat tijdverlies door het vrijwillige getreuzel onderweg. Als ik de instructies van de routeplanner perfect had gevolgd, zouden we maar een dik halfuurtje hebben moeten wachten. Maar op deze manier komen we extra ontspannen aan.
De volgende dag maken we de oversteek met de veerboot naar Kopenhagen. De navigatie van ABPR lijkt iets te voorzichtig, want we maken onderweg naar de ferry nog een stekkerstop van 7 minuten. Bij het laadstation is er wel een leuk speelterrein voor de kinderen. Het valt me op dat de laadstations waar we stoppen nog fris en modern ogen, veel aangenamer dan bij de gewone, soms groezelige snelwegparkings vol vrachtwagens. Het blijkt echter een overbodige pauze, want zelfs op de boot is het mogelijk om de wagen bij te laden. Drie kwartier later komen we aan in Denemarken, doel bereikt!
De volgende dag besluiten we om naar Tivoli te gaan, het pretpark in het centrum van Kopenhagen vlakbij het centraal station, of Hovedbanegård. Het oorspronkelijke plan was om de metro te nemen naar het station, maar Kopenhagen maakt het de EV-rijder erg gemakkelijk: er zijn niet alleen goed gelegen laadpalen in de stad, je parkeert er ook nog eens gratis met een volledig elektrische wagen. Dan kies ik om in alle comfort en zonder een centje pijn naar het pretpark te rijden.
Later in de vakantie willen we nog een stukje Zweden meepikken op onze roadtrip, tenslotte een thuisland voor onze Polestar. We nemen de ferry van Helsingør naar Helsingborg en rijden een stuk richting het noorden van het land, om vervolgens de veerboot terug te nemen en de fameuze Sontbrug op te kunnen rijden van Malmö naar Kopenhagen. Het levert prachtige uitzichten op, zowel in het binnenland als op de brug zelf. Een must op deze route, ook al moet je tol betalen. Naar Zweden keren we zeker nog eens terug.
Onze reis naar Denemarken is jammer genoeg al na een dikke week voorbij. Tijd om terug te keren naar het thuisfront. We kiezen er weer voor om te overnachten in Duitsland, deze keer in Bremen. Met nog 45% batterij over vertrekken we, voldoende voor zo’n 200 km in de Polestar 2. Aan de Ionity-snellader onderweg komen we trouwens nog een Polestar 2 tegen. Door file op de snelweg kwamen we pas rond 8 uur ‘s avonds toe in Bremen.
Alles samengeteld hebben we meer dan 2.800 km gereden op anderhalve week tijd, niet minder en ook niet trager dan we zouden afgelegd hebben met een klassieke wagen. De vooroordelen zijn verkeerd, want het waren niet de laadpauzes die veel tijd hebben gekost, wel de files waar we met eender welke wagen in zouden hebben gestaan. De volgende keer zullen we ons zelfs nog wat minder voorbereiden!
De Polestar 2 bevestigde wat ik tijdens mijn dagelijkse ritten ook al ervaar. Niet alleen qua looks en interieur, maar ook de acceleratie is waanzinnig. Tijdens een roadtrip is het éénpedaalrijden een echte meerwaarde om ontspannen te kunnen rijden. Het allerleukste? Dat was de Android boordcomputer, met de erg nuttige apps die steeds up-to-date blijven. Op vakantie met de elektrische wagen? Welnee. Gewoon, op vakantie.
