Het trike-prototype in beweging: update over het Re:Move-project
Wanneer het rubber het asfalt raakt. Die woorden geven goed dat moment weer waarop theorie werkelijkheid wordt, wanneer een idee voor het eerst in de echte wereld wordt getest. En dat gebeurde ook letterlijk en figuurlijk toen het prototype van de Re:Move-trike zijn eerste proefrit maakte.
Het gaf zoveel voldoening om het frame van de Re:Move voor het eerst in levenden lijve te voelen.
Het doel van deze samenwerking tussen Polestar, bedenker Konstantin Grcic, Wallpaper*, Hydro en CAKE? De discussie aanwakkeren over hoe elektrische mobiliteit eruit zal zien.
Re:Move is smal genoeg om over fietspaden te rijden en tegelijk sterk genoeg om redelijk zware ladingen te vervoeren. De trike is dan ook gemaakt om meer te doen dan de laatste kilometers voor bezorgingen in drukke stadscentra. Ook landelijke gebieden zonder degelijke infrastructuur vormen een ideale omgeving voor het robuuste Re:Move-transport zonder uitstoot. Tal van vragen zullen de kop opsteken wanneer alsmaar meer mensen zich aansluiten bij de revolutie van elektrische mobiliteit. En de Re:Move-trike biedt daarop een antwoord.
Zoveel verschillende ondergronden? Zoveel verschillende manieren van rijden? Dan moet de trike dezelfde strenge testen ondergaan als elk ander Polestar-voertuig, vonden wij.
Na maanden van ontwerpen en bouwen, had het team het prototype klaar: een testvoertuig met enkele onderdelen. Het moment waarop het rubber letterlijk het asfalt zou raken, brak aan. Re:Move ziet er goed uit op papier. Hij oogt geweldig als een CAD-model in 3D.
En in beweging? Dan ziet hij er fantastisch uit.
01/06
“We zijn laaiend enthousiast over de eerste testrit van dit prototype zonder aandrijving”, vertelt Chris Staunton, hoofd Design Engineering bij Polestar. “We hebben veel bijgeleerd over hoe de trike moest voelen. Zo vonden we meteen mogelijke verbeteringen voor de dynamiek.”
“We hebben nog nooit zo’n voertuig gecreëerd. En de scharnierpunten voor de ophanging konden we alleen maar virtueel analyseren. Zien of we iets hadden bedacht dat daadwerkelijk rijdt, was dan ook belangrijk”, legt Michael Gricks, Senior Design Engineer uit. “Na ongeveer een week sleutelen aan het ontwerp, werd het het voertuig dat we voor ogen hadden. We konden het doen zigzaggen en kantelen op snelheid. En dat terwijl we de controle behielden en ons veilig voelden.”
De eerste proefrit was een keerpunt. Ondanks de ontelbare uren voorbereiding werden er toch enkele verwachtingen van tafel geveegd. “Het prototype in levenden lijve zien en zien rondrijden was niet zo’n grote verrassing: in mijn hoofd had ik dat scenario al honderden keren afgespeeld”, vertelt Grcic, de ontwerper van Re:Move. “Maar het grootste verschil? De stilte. Het prototype heeft uiteraard geen motor, maar zelfs het afgewerkte voertuig zal geen kik geven! Ik beeldde me altijd in dat de Re:Move zou werken zoals een surfplank. Dat hij echt zo geruisloos zal zijn, maakt die analogie nog beter.”
De volgende weken zullen Staunton en zijn team het prototype verder evalueren, aanpassen en verbeteren. Zo bereiden ze zich voor op de echte Re:Move-trike.
“We hopen dat Konstantin erbij kan zijn om de testen met eigen ogen te zien”, gaat Staunton verder. “Het gaf zoveel voldoening om het frame van Re:Move voor het eerst in levenden lijve te voelen.”
Dat snijdt hout. Ongeacht hoe tot in de puntjes ontworpen en hoe zorgvuldig tot leven gebracht, Re:Move is een voertuig. Een transportmiddel. We mogen het pas een succes noemen, wanneer het beweegt.
Wanneer het rubber het asfalt raakt.
