Vijf vragen aan Sofie Dunert
Sofie Dunert werkt als Product Development Engineer aan de ontwikkelingsauto's bij R&D. Ze is ook het baasje van Kiwi, de kantoorhond die het moreel op peil houdt bij Polestar.
Wat voor werk denken mensen dat je doet en in hoeverre verschilt dat van de werkelijkheid?
Wanneer ze vragen wat ik precies doe, vind ik het lastig om daar kort op te antwoorden, omdat ik zo veel verschillende dingen doe! Dat is heel gebruikelijk bij Polestar en een van de redenen waarom we geen functietitels hebben. Maar kort gezegd ben ik Product Development Engineer, wat betekent dat ik ervoor zorg dat de ontwikkelingsauto's in orde zijn. Dat geldt trouwens voor de hele R&D-groep, want ik doe ook veel administratief werk. Omdat ik iedereen op de hoogte moet houden en antwoorden moet vinden op de vragen die mensen hebben, moet ik veel plannen. En dan heb ik natuurlijk nog de belangrijke taak om positieve energie te verspreiden, want ik neem elke dag mijn hond Kiwi mee naar het werk!
Welke trend is momenteel merkbaar in jouw werk?
Ik weet niet of het meetelt als een trend, maar we krijgen eindelijk een aantal afgewerkte Polestars! We hebben enkele Polestar 1-modellen ontvangen en binnenkort krijgen we ook een paar Polestars 2. Veel mensen hebben gevraagd of ze een proefrit kunnen maken, maar tot nu toe hadden we geen auto's ter beschikking. Maar een algemene trend is volgens mij dat meer mensen kiezen voor elektrisch rijden. Ik heb nu een paar jaar een EV en die rijdt heel anders dan een 'gewone' auto. Dat bedoel ik positief. Ik rijd niet graag meer in auto's op fossiele brandstoffen, omdat je naar een tankstation moet om te tanken en dat voelt gewoon als niet meer van deze tijd.
Wat is je favoriete uitvinding (afgezien van elektriciteit)?
Ik ben heel praktisch ingesteld en ook wel een controlfreak, dus ik zou zeggen: de mobiele telefoon. Het hoeft niet eens een smartphone te zijn! Dat je mensen altijd kunt bereiken waar ze ook zijn, vind ik echt fantastisch. Zowel uit het oogpunt van veiligheid als om praktische redenen.
Wat geeft jou hoop voor de toekomst?
Het is moeilijk om geen rekening te houden met wat er nu in de wereld gebeurt, met de verspreiding van het coronavirus. Maar soms moet zoiets ingrijpends gebeuren om mensen te laten stilstaan, nadenken en beseffen hoe afhankelijk we eigenlijk van elkaar zijn. Dat het om effect te hebben niet genoeg is als slechts een paar mensen hun gedrag veranderen. We moeten ons eensgezind opstellen. Ik denk aan het klimaatdebat en het feit dat mensen nog steeds zeggen dat het moeilijk is om op individueel niveau een verschil te maken. In zekere zin laat deze crisis zien dat het wel degelijk mogelijk is ons gedrag te veranderen en samen te werken. Het geeft je een gevoel van hoop.
Wat is er de laatste 10 jaar gebeurd of veranderd in jouw werk?
Alles in mijn werk is eenvoudiger geworden dankzij nieuwe technologie, vooral wanneer ik aan het administratieve stuk denk. Toen ik bij Volvo begon, waren ze net gestopt met het gebruik van het telefoonboek. Om iemand te pakken te krijgen, moest je tien verschillende mensen bellen en hopelijk vond je dan degene die je wilde spreken. Nu kun je snel even op internet zoeken en vind je direct de persoon in kwestie, waar hij zich bevindt en hoe je contact met hem kunt opnemen. Ik heb altijd banen gehad waarin een groot sociaal netwerk noodzakelijk was, dus je begrijpt hoeveel verschil dat voor mij heeft gemaakt. Toen ik begon, had ik geen laptop. Alles werd eerst op papier genoteerd, dan overgetypt op een computer en vervolgens per e-mail verstuurd. Ik neem overigens wel nog altijd pen en papier mee naar vergaderingen, want het voelt zo onbeleefd om naar een scherm te kijken wanneer iemand aan het praten is.
